Praktykujemy poprzez medytacje formalne, nieformalne i codzienne uważne działania.
Rozwijając uważność, wpływasz na struktury w mózgu odpowiedzialne za kojenie, rozwój kreatywności, inteligencji emocjonalnej czy regulacji emocji.
Czym jest medytacja?
Medytacja to doświadczanie, pozostawanie w kontakcie z ciałem, pojawiającymi się myślami i emocjami. Pozwalamy, aby nasze doświadczenie było takie jakie jest, bez dążenia do zmian, wymuszania czy odpychania czegokolwiek. Stopniowo odchodzimy od oceniania i stawiania oczekiwań. Rozwijamy postawę życzliwości i akceptacji, bo dopiero w takich warunkach możemy zaobserwować pełnię naszego doświadczenia.
Po co medytujemy?
Poznajemy swój wewnętrzny krajobraz – co go kształtuje i jak wpływa na nasze życiowe wybory, stwarzamy warunki dla poznania naszych nawykowych reakcji i nieświadomych wędrówek umysłu oraz silnej fiksacji na myślach. Stając się uważnym obserwatorem, nabywamy umiejętność lepszego zarządzania swoimi emocjami, myślami i wyborami.
Uważne życie polega na pełniejszym doświadczaniu każdej chwili każdego dnia, nabrania dystansu do siebie i swoich problemów, uznaniu nietrwałości i procesu przemijania, a takie nastawienie prowadzi do odczuwania sensu życia w jego każdym przejawie. Podchodząc do swojego doświadczenia i siebie samych z życzliwością i zrozumieniem, nawiązujemy jednocześnie bliższy kontakt z innymi ludźmi. Zbliżamy się do naszej ludzkiej natury, doskonałej w swej niedoskonałości. Kierując się dobrocią i miłością wybieramy niekrzywdzenie jako drogowskaz dla naszych wszystkich wyborów i działań.
Moją religią jest dobroć. Dalajlama
Zacznij praktykować uważność:
♣ Usiądź. Znajdź wygodne i ciche miejsce.
♣ Określ czas. Zacznij od 5 – 10 minut, z czasem przedłużaj o kolejne 5 min.
♣ Zwróć uwagę na ciało. Wybierz pozycję, która jest wygodna i solidna, aby wytrwać w niej podczas praktyki. Zadbaj o prosty, ale nie napięty kręgosłup. Możesz siedzieć na poduszce do medytacji lub krześle. Postawa, którą przyjmiesz ma na celu pozostanie czujnym.
♣ Poczuj swój oddech. Podążaj za odczuciami przepływającego oddechu, kiedy wdychasz i wydychasz powietrze.
♣ Zauważ rozproszenie. Za każdym razem kiedy zauważysz odpłynięcie w myśli, łagodnie skieruj uwagę z powrotem na oddech - to jest twoja chwila uważności.
♣ Bądź życzliwy dla swojego doświadczenia. Powstrzymaj się od ocen wobec błądzącego umysłu lub treści w nim się pojawiających. Po prostu powróć do oddechu tyle razy ile zbłądzisz.
Właśnie tyle. Na tym polega praktyka uważności. Gubisz się w myślach, odnajdujesz powracając do oddechu, i robisz to w sposób życzliwy i nieoceniający.
Wskazówki do praktyki są proste, ale sam przebieg praktyki stawia wyzwania oraz wymaga samodyscypliny - organizacji czasu i miejsca.