KURS ŻYCIA OPARTEGO NA WSPÓŁCZUCIU CBLC

TERMIN KURSU

2.10 – 13.11.2024, środy g.18-20.30

HARMONOGRAM SESJI:

2.10|9.10|16.10|23.10|23.10|30.10|6.11|13.11

6h dzień uważności odbywa się zazwyczaj pomiędzy 6 a 7 sesją, termin pozostawiam do ostatecznego uzgodnienia z powstałą grupą, zazwyczaj jest to niedziela.

Łącznie 26h szkolenia, w tym głównie ćwiczenia i praktyki. 

DLA KOGO

Kurs skierowany jest dla osób, które ukończyły podstawowe 8 tyg. szkolenie uważności takie jak MBLC, MBSR, MBCT czy Breathworks.

Podczas tego kursu pogłębiamy uważność rozwijając życzliwość i współczucie, które mają kluczowy wpływ na proces samorozwoju i samoregulacji oraz naszego nastawienia do siebie i świata, w którym żyjemy.

Jeśli poprzez praktyki medytacyjne pragniesz uwolnić się od surowego wewnętrznego krytyka i poczuć się lepiej ze sobą oraz nawiązywać bezpieczne relacje z innymi ludźmi, w życiu osobistym i zawodowym, to ten kurs jest z pewnością dla Ciebie.

Współczucie to życzliwe towarzyszenie sobie oraz innym, kiedy doświadczamy trudności.

ZACZNIJMY OD PYTANIA, DLACZEGO WSPÓŁCZUCIE?

Współczucie to serdeczny aspekt uważności, który zawiera takie postawy jak życzliwość, łagodność, bezstronność, ufność czy wyrozumiałość. Są to niezbędne do wzrastania jakości, które wspierają każdego z nas w procesie rozwoju, od niemowlaka do dojrzałego człowieka.  Szczególnie we wczesnym okresie kształtowania się naszej psychiki, potrzebujemy wokół siebie dorosłych, którzy są zdolni do oferowania nam życzliwego wsparcia. Wielu z nas, takiego doświadczenia nie otrzymało. Przekazy rodzinne czy metody wychowawcze bywają często nacechowane surowością i szeregiem uwarunkowań oraz wymagań, a my staramy się im sprostać, często chroniąc ważne dla nas relacje, kosztem własnej kondycji psychicznej.

I tak, jak współczucie wobec innych może przychodzić nam stosunkowo łatwo, tak wobec siebie możemy pozostawać oschli i wymagający, nawet o tym nie wiedząc. To często domyślny i automatyczny sposób postępowania ze sobą.

Od wczesnego dzieciństwa jesteśmy uczeni, aby nie sprawiać komuś przykrości i brać pod uwagę potrzeby innych. Znacznie rzadziej jednak pokazuje się nam, jak zadbać o własne potrzeby i o siebie samych w chwilach trudności, będąc dla siebie najlepszym przyjacielem właśnie wtedy, kiedy tego najbardziej potrzebujemy. Jeśli w dzieciństwie częściej pod swoim adresem słyszeliśmy  napominania, oceny i oczekiwania, to zewnętrzny przekaz, który uwewnętrznia się w miarę naszego rozwoju,  stawał się raczej krytyczny lub szybko stawiający nas do pionu. Jeśli brakowało w nim czułości i wyrozumiałości czy pochylenia się nad trudnymi uczuciami, to ten schemat relacji z innymi przenosimy na sposób odnoszenia i traktowania samych siebie.

Możemy teraz zastanowić się, jak by to było odnosić się do siebie czule i troskliwie, kiedy doświadczamy smutku, zawodu czy porażki? Jak by to było stawać się swoim wewnętrznym sprzymierzeńcem, a nie wrogiem?

Może pojawiać się w nas opór i niechęć czy obawy, że nie zasługujemy na troskę albo lęk o to, że odpuścimy sobie na tyle, że staniemy się np. leniwi. Z tych powodów, ale też z braku wiedzy na temat funkcjonowania naszego umysłu i mózgu, pozostajemy przy znanych strategiach surowej samooceny. Niestety, często nie zdajemy sobie sprawy z faktu, jak bardzo samokrytyka nam nie służy.

Sposób, w jaki ludzie mówią do samych siebie, może w nich długoterminowo budować poczucie stabilności i dobrostanu albo wręcz przeciwnie, stres i brak odporności.

Potrzebujemy zatem języka, który może wyrażać najlepsze intencje pozostawania ze sobą w przyjaźni i to szczególnie wtedy, kiedy najbardziej siebie potrzebujemy. 

Gdy zmienia się nasz sposób odnoszenia się do siebie, to zmienia się działanie naszego mózgu. Łagodność pojawia się w miarę, jak pogłębiamy w sobie zasoby troski i poczucia bezpieczeństwa poprzez ćwiczenia i medytacje, które prowadzą do powstawania nowych połączeń neuronalnych w naszych mózgach. 

Dlatego właśnie ćwiczenie współczucia wynika z mądrego podejścia do własnej konstrukcji oraz zrozumienia, w jaki sposób kształtuje się mózg krytyczny i jak możemy wpłynąć na rozwój mózgu współczującego. Jest to punkt wyjścia do czułości względem siebie i innych.

Idąc dalej…

Współczucie według definicji Dalajlamy: „wrażliwość na własne i cudze cierpienie, której towarzyszą zaangażowane próby zapobiegania temuż cierpieniu i jego zmniejszenia”. 

Definicja ta zakłada współodczuwanie, empatię czyli otwarcie na doświadczane cierpienie w miejsce unikania czy wypierania go. Druga część definicji zakłada działanie w kierunku zmniejszania cierpienia, uśmierzania, a więc łączy się ze zdolnością bycia życzliwym, wspierającym i gotowym do działania.

Rozwijając współczucie uczymy się spotykać z cierpieniem własnym i cudzym w bezpieczny i budujący sposób, który pozwala nam zająć się sobą czy kimś innym oraz w miarę możliwości uśmierzyć ból, który cierpieniu towarzyszy. Kształtując tego rodzaju nastawienie do cierpienia, stajemy się bardziej otwarci, wyrozumiali, życzliwi czy akceptujący oraz odporni – życiowe cierpienie przestaje być dla nas okolicznością, której za wszelką cenę chcemy unikać. Staje się bardziej okazją do rozwijania naszych umiejętności radzenia sobie z trudnościami, jakie życie przynosi.

Korzystając z prac i badań, prowadzonych przez czołowych przedstawicieli nurtu współczucia takich jak Krisin Neff, Christopher Germer, Paul Gilbert czy Rick Hanson, program Kursu CBLC prowadzi przez spójne sesje zawierające konkretne merytoryczne wskazówki.

Kurs skupia się na praktycznych ćwiczeniach rozwijających konkretne umiejętności. Każda sesja zawiera opis teoretyczny, ale kluczowa pozostaje praktyka, a po niej, dzielenie się doświadczeniem. Dodatkowo, pomiędzy poszczególnymi sesjami, odbywa się praktyka własna obejmująca regularne ćwiczenia oraz zapiski refleksji.

TEMATYKA SPOTKAŃ

Sesja 1. Powody praktykowania współczucia.

Sesja 2. Współczujący bałagan.

Sesja 3. Perspektywa ewolucyjna.

Sesja 4. Bezpieczna przestrzeń.

Sesja 5. Oswajanie wewnętrznego krytyka.

Sesja 6. Współczująca istota.

Dzień praktyki.

Sesja 7. Cztery niezmierzone jakości.

Sesja 8. Rozszerzanie kręgów współczucia.

TRENING UMYSŁU

Aby poznać naturę ludzkiego cierpienia, które zazwyczaj wiąże się ze sposobem funkcjonowania umysłu i emocji, należy lepiej poznać umysł. Obserwacja umysłu to z kolei umiejętność, którą nabywamy w procesie rozwijania uważności, dlatego kurs CBLC opiera się na już zdobytych umiejętnościach podczas podstawowego kursu MBLC, MBSR, MBCT czy innych pokrewnych. Na tym etapie treningu ćwiczymy się zatem w uważnym współczuciu.

Praktyki współczucia budują nasze zasoby świadomej, troskliwej i proaktywnej postawy wobec wszelkiego cierpienia,  umożliwiając nam bardziej umiejętnie nawigować wśród burz i zawirowań, które są naszym udziałem.

Głębokie osobiste doświadczenie współczucia opartego na uważności, dzięki regularnej własnej praktyce podczas kursu, łączy się z nadzieją, że zastosujesz te nauki w swoim życiu, a może również w pracy zawodowej.

UWAŻNOŚĆ A NEUROPLASTYCZNOŚĆ MÓZGU

Różne techniki medytacyjne działają na różne sposoby, na przykład medytacja skupienia na oddechu uspokaja umysł, podczas gdy medytacja życzliwości tworzy pozytywny nastrój.

Główne ścieżki neuronowe, na które wpływa medytacja:

• reagowanie na niepokojące wydarzenia,
• ćwiczenie uwagi i koncentracji,
• rozwijanie współczucia i empatii,
• pogłębianie samoświadomości.

Trening uważności oparty na świadomości oddechu, może poprawić zdolność kory przedczołowej do ograniczenia aktywacji ciała migdałowatego, prowadząc tym samym do poprawy regulacji emocji i kontroli impulsów oraz redukcji stresu. Poprawia również zdolność do skupienia uwagi i umiejętność ograniczenia chwilowego rozproszenia, a także zwiększa pamięć roboczą, dzięki czemu więcej pamięci krótkotrwałej przechodzi w pamięć długotrwałą.

Medytacja miłującej dobroci, która jest kluczową częścią kursów uważności, stymuluje sieci tzw. opieki rodzicielskiej w mózgu i wspiera zdolność dostrajania się do niepokojów innych osób, umożliwiając tym samym odpowiadanie/reagowanie ze współczuciem. Ten rodzaj medytacji pozwala nam dostrzegać, wczuwać się i faktycznie pomagać innym w niebezpieczeństwie czy trudnościach, a także wzmacniać pozytywne uczucia, doświadczać relaksu i pogłębiać szczodrość. Kultywowanie praktyki życzliwości redukuje też nieświadome uprzedzenia wobec innych.

Zapraszam do bezpośredniego kontaktu, jeśli masz pytania dotyczące kursu, nr tel. 605 569 020.